Fascial Distortion Model
- Kursy współorganizowany ze spółką Angitia sp. z o.o.
- Pod patronatem GFDMO – Global Fascial Distortion Model Organisation
Fascial Distortion Model (FDM) – model odkształceń układu powięziowego, został opracowany w latach 90. przez amerykańskiego lekarza Stephena Typaldosa DO. Model zakłada, że w wyniku traumatyzacji tkanki dochodzi do odkształcenia układu powięziowego i wiążących się z tym dolegliwości fizycznych i ograniczeń funkcjonalnych.
Jeżeli za pomocą ściśle określonych technik manualnych skorygujemy odkształcenia, wówczas możemy zaobserwować niemal natychmiastową poprawę dolegliwości bólowych, zwiększenie zakresów, płynności i dynamiki ruchu, poprawę czucia głębokiego, a często również normalizację odruchów miotatycznych, tonusu i siły mięśniowej.
Nasze Kursy FDM
FDM Intensywny
Kurs jest przeznaczony dla fizjoterapeutów, lekarzy, osteopatów, techników masażu i fizjoterapii.
FDM Neuro
Kurs dostarcza specjalistycznej wiedzy na temat graniczących ze sobą i przenikających się układów: nerwowego i powięziowego, co szczególnie dotyczy obszaru powięzi powierzchownej
FDM Taping
W kursie FDM Taping stosuje się aplikacje taśm elastycznych, które wspierają terapię FDM – wzmacniają i utrwalają jej efekty oraz łagodzą ból
FDM Dzieci
W czasie kursu zostaną omówione najczęściej występujące dystorsje i wynikające z nich zaburzenia oraz sposoby ich leczenia w oparciu o model FDM
FDM Limfologia
Pozwala na lepsze zrozumienie procesów chorobotwórczych oraz roli jaką pełnią układ limfatyczny i powięziowy w immunologii, wymianie i transporcie płynów.
FDM Cranio
3-dniowy kurs opiera się na technikach i modelu FDM oraz jego wykorzystaniu w regionie mózgoczaszki, twarzoczaszki oraz kręgów szczytowych.
FDM Orto
Rozwijający kurs drugiego stopnia, adresowany jest do fizjoterapeutów, masażystów, osteopatów i lekarzy, którzy wcześniej ukończyli podstawowy kurs FDM.
KTPP
Kurs obejmuje naukę Manualnego Drenażu Limfatycznego w warunkach fizjologii jak i patologii, bandażowania, a także elementów pracy powięziowej.
Pacjenci najczęściej interpretują je jako ból oraz ograniczenie zakresu ruchu. Model zakłada, że proces gojenia tkankowego, bez uprzedniego usunięcia bolesnych dystorsji, jest zaburzony.
Jak wiemy, ciało goi się najlepiej w ruchu i obciążeniu.O takim środowisku nie możemy mówić, gdy ból limituje nie tylko zakresy ruchu, ale również pracę układu limfatycznego, siłę i tonus mięśniowy, co w rezultacie prowadzi do adhezji i patologicznych zrostów tkankowych.
